Zo, ik ben weer een beetje bijgekomen met paardebloemenwortel thee, een kop Ashwaganda, een capsule gevuld met composition powder en een paar zelfgemaakte lempers op oma’s wijze.(Lempers maak ik een beetje zoals hier maar dan heel makkelijk met kant en klare vulling van cooked, shredded and dried pork. Yum!)
Vriend Mark had het al maanden over Octoberfest bij de Wheel Inn, ondertussen mijn favoriete lokale restaurant. Hij moet het festijn natuurlijk promoten omdat hij in het bestuur zit. Maar hij was er vooral enthousiast over omdat hij een achtentwintig koppige duitse Octoberfest muziek groep had geregeld. Een groep muziekale lederhosen fanatiekelingen uit Shippensburg. Sjemig, soms sta je er gewoon van te kijken wat mensen allemaal wel niet doen in rural areas he, he?
De tickets waren wel wat prijzig maar voor vertier ‘next door’ hebben we graag wat over.
We hadden er vooral ook zin in omdat we leuke herinneringen hebben aan het thema ‘Octoberfest’.
Twee jaar geleden toen we in Tokyo woonden hebben we twee keer ‘Germanfest’ meegemaakt. Zoooo gezellig:-)!
Scott dacht ergens opgevangen te hebben dat het pas om zeven uur ’s avonds begon. Om vijf uur las ik op de tickets dat het al om drie uur begonnen was! Scott had net iets in zijn oog gekregen en kon amper zien, daarbij kregen we beiden ineens een allergische niesbui/loopneus aanval, en zo reden we halsoverkop, snotterend en tranend naar de Wheel inn. Halverwege de rit trok het gelukkig weer weg, heel eigenaardig toch… Ook Scott’s oog deed gelukkig geen pijn meer.
Er waren weer vooral veel mensen die wij niet kennen. Net als de vorige meer met Independence day. Maar gelukkig was er een handjevol mensen die we wel goed kennen dus daar installeerden we ons. Dat we laat waren was eigenlijk niet zo erg, zo hoefden we nergens in de rij te staan voor eten en bier. Het eten was heerlijk, sauerkraut, zoete bieten, braadworst, pork, en allemaal echt goed op smaak. De muziek was erg goed, voor zover ik dat natuurlijk kan beoordelen, maar het klonk in elk geval erg Duits. Alle muzikanten waren in lederhosen gestoken en met de band kwam ook een groep dames mee in mooie Duitse jurken gekleed die voornamelijk met elkaar dansten want ze kregen bijna niemand de dansvloer op.
Behalve toen ze de vogeltjes dans speelden, toen stond bijna iedereen daar te dansen! Ook raar he? Met de vogeltjes dans krijg je hier de mensen aan het dansen en daarna gaan ze weer stug zitten.
Ik zag een paar pogingen om een polonaise te beginnen maar halverwege naar onze tafel(wij zaten helemaal achterin) viel de rij al uit elkaar. Hier is een kort filmpje:
Nou had ik best wel mee willen dansen maar ik was de enige en zo’n held ben ik nou ook weer niet.
Echt tijd om te dansen was er overigens niet, het was super gezellig en we hebben wat afgelachen. Veelal om dingen die eigenlijk alleen grappig zijn als je erbij was, jammer he? Ook kwam Mark op het idee om mij een promofilmpje te laten maken voor het hout bedrijf waar hij voor werkt. Zijn baas vond het ook een goed idee. Lijkt me wel leuk om te doen, maar eerst maar eens kijken of ze er de komende dagen nog zo over denken. Moet ook kijken wat een mooie prijs is, niet? Ik had anders ook een mooi idee, om ter promotie van dat bedrijf een mooie kalender in elkaar te draaien met leuk geposeerde foto’s van twaalf houthakkende werknemers. Mark bijvoorbeeld, zou heel mooi, met ontbloot bovenlijf tegen een boom aan kunnen poseren, met zijn ene hand steunend op zijn bijl en met de andere het zweet van zijn voorhoofd vegend. Of zoiets.
Lijkt me harstikke leuk zo’n kalender! Iedereen vond het een top idee, behalve Mark en zijn baas. Flauw he?
Ik zit nu kennelijk ook in de Wheel Inn triathlon voor volgend jaar en ik moet roeien. Ik was me van geen kwaad bewust dat er uberhaupt een triathlon geplanned stond en ook niet dat ik mee ging doen. Nou hou ik wel van roeien maar kajakken is niet echt mijn stijl, ik hou meer van simpele houten roeibootjes met twee roeispanen.
Ik denk dat ik dat fantastische idee maar stilletjes ga vergeten.
En toen leerde ik de serveerster van de Wheel Inn ineens veel beter kennen. Joke noemen ze haar hier maar ze heet eigenlijk Johanna, en haar meisjes naam is Knecht en ze komt uit Dordrecht!
Toen ze elf was is ze hiernaartoe verhuisd met haar moeder en zussen. Haar hele Nederlandse familie zit hier! Nou jaaah! Is dat niet harstikke grappig? En wat nog interessanter is, is dat zij is getrouwd met iemand die dezelfde achternaam heeft als Scott! Er zijn drie takken met dezelfde achternaam in onze omgeving maar ze zijn alledrie geen familie, zeggen ze. Haar Nederlands is natuurlijk nog steeds goed want met haar familie praat zij Nederlands, maar wij hebben eigenlijk alleen maar in het Engels gepraat.
Dus, we wonen praktisch in hetzelfde gehucht, beiden uit Nederland en beiden met dezelfde achternaam!
Daar zakken toch je lederhosen van af niet?
No comments:
Post a Comment